Artur Gołębski - Fotografia - Recenzje - Informacje: alchemiaportretu

Pokazywanie postów oznaczonych etykietą alchemiaportretu. Pokaż wszystkie posty

Fotoksiążka - Saal-Digital?

września 23, 2016 1

Witajcie,jak w nazwie dziś przetestuje jakość wyrobu jakim jest fotoksiążka marki Sall-Digital..

Ja wybrałem następujące opcje :

Rozmiar - 21x28(A4 Pionowo)

Okładka - Błyszcząca

Powierzchnia wewnętrzna stron - Błyszcząca

Ilość stron - 30

Pierwsze co wykonałem to zainstalowałem oprogramowanie Saal Design do personalizacji produktów ze strony : http://www.saal-digital.pl

Po wybraniu powyższych opcji zabrałem się za stworzenie fotoksiążki.
Oczywiście ponownie wybrałem tematycznie Portrety ;-) po wybraniu odpowiednich fotografii tych znanych i oczywiście nieznanych zabrałem się za umieszczanie ich na poszczególnych stronach,oczywiście wykonywałem to w miarę szybko jak nigdy,nie które fotografie mogłem podpisać umieszczając tekst pod zdjęciem ale ominąłem to,ale tak jest taka możliwość oraz mamy do wyboru spora ilość szablonów,układów stron czy wygląd stron tzw ramki,czy wielkość danych fotografii na danych stronach ,ten produkt mam do czego porównywać bo przez tyle miałem okazje przetestować dosyć spora ilość rożnych fotoksiążek,foto albumów ale będę miał porównanie do fotoksiążki firmy którą wybrałem i dosyć długo korzystałem z jej usług.
Pod ocenę będę brał jakość strony,oraz poruszanie się po niej a tym niestety różnie,w razie wątpliwości obsługa klienta,szybkość wykonania usługi,jakość dostarczenia przesyłki oraz najważniejsze jakość wykonania,jakość druku,kolorystyki..
a więc po złożeniu zamówienia oraz przesłania wybranych fotografii na serwer już za niecałe dwie godziny dostałem wiadomość na pocztę że zamówienie wykonane i oczekuje do wysyłki...WOW!
Aha i najważniejsze z tego co zauważyłem cała operacja była wykonywana w Niemczech,pod koniec dnia dostałem następną wiadomość ze wysłano a następnego dnia dostałem SMS z numerem paczki i datą dostarczenia przesyłki,w sumie czekałem 3 dni na wykonanie,dostarczenie,dla porównania w Polsce czekałem zawsze 3,4 dni plus czas dostarczenia przesyłki a kilka lat zamawiałem,ale fakt że szybkość wysyłki nie zawsze jest priorytetem...chyba że zamawiamy produkt ślubny a młodzi mieszkają w innym rejonie Polski czy świata i chcieliby to szybko otrzymać,ale można także wysłać już ja na ich adres,przynajmniej ja tak czasem robiłem ;-)więc nadszedł ten dzień kiedy dostałem przesyłkę z moją Alchemią Portretu ;-) tak tak ,właśnie tak nazwałem ją ;-)

Pierwsze na co zwróciłem uwagę to była jakość a dokładnie grubość kart/stron,odwzorowanie czarno białych fotografii mimo ze często kalibrowałem monitor itp ale i tak większość zakładów lub nawet prawie wszystkie działają już w RGB to zazwyczaj większość z nich mimo instrukcji dawała poświatę zieloną,tylko jedna firma dawała rade i zawsze miałem prawdziwe BW no teraz już dwie firmy ;-)
tutaj pięknie odwzorowanie,brak jakichkolwiek artefaktów w wydruków,mimo ze strony błyszczące,palców nie znać,sztywne strony,świetnie sklejone ale to dopiero za dwa,trzy lata będzie można powiedzieć,nie śmierdzi klejem.,tak mam takie zboczenie zawodowe ze lubię wąchać swoje produkty ;-D fotografie kolorowe także stoi na bardzo wysokim poziomie,podsumowując biorąc pod uwagę ze wybrałem najtańsze opcje jestem bardzo zadowolony i aż chciało by się więcej i więcej np eko skóry,innych opcji,ale ze ja skromnym człowiekiem jestem i cenie sobie prostotę jestem zadowolony i z czystym sumieniem mogę polecić Fotoksiązkę marki Saal-Digital....
Jak coś jeszcze przyjdzie mi na myśl na pewno dopisze do tego posta i szykuje już nową foto-książkę...może Nekromikon?

@saal.digital.polska

Atak koloru!

sierpnia 23, 2016 0

Jak sam tytuł wskazuje będzie to szybki post jak nadać fotografii czarno-białej ...koloru z lat powiedzmy 60tych ;-)

Dzięki uprzejmości Sebestiana będzie solucja/poradnik Video ;-)

a efekty są następujące ;-)

Trochę mi zajęła nauka ale efekt mi się podoba tym bardziej nadając koloru fotografiom które całe życie oglądałem na szaro ;-)

Fujifilm X-T2 - Nowy flagowiec

sierpnia 22, 2016 0

Usprawniony autofokus, tryb wideo 4K, drobne, ale istotne poprawki ergonomii - wszystko po to by Fujifilm X-T2 był najlepszym bezlusterkowcem APS-C Poprzedni dawał olbrzymią satysfakcję z fotografowania ale to co robi X-T2 jest obłędne!

Fujifilm ogłosiło oficjalnie wprowadzenie do oferty bezlusterkowca Fujifilm X-T2, następcy cenionego, ale jak się okazało jeszcze do poprawy, modelu Fujifilm X-T1. Aparat zadebiutował wraz z nową lampą błyskową.
Fujifilm X-T2 to flagowy aparat Fujifilm, który w oczach wielu osób ma szansę stać się najlepszym bezlusterkowcem z sensorem APS-C na rynku. Nie czujecie się przekonani? Zapraszam do dalszej lektury ! ;-)

To co najlepsze dla wielu miłośników fotografii w serii T jest analogowy/klasyczny design,bardzo dobre wykonanie,wręcz pancerne.
Spust migawki także doczekał się zmian - zamiast płaskiego, mamy teraz przycisk z wewnętrznym gwintem, który pozwala zainstalować wężyk spustowy. Nawet jeśli nie będziemy z tej opcji korzystać, to wygląda to efektownie. Lubię takie przyciski spustu migawki, na których opuszka palca zatrzymuje się, a nie ślizga. Tak jest w X-T2.

Zmian jest o wiele więcej,bardzo długo imponował mi bardzo Model Fujifilm X-T1 więc może i fajnie że wyszedł następca bo i pierwszą wersją bym nie pogardził ;-)
fuji poza wieloma bardzo wieloma zaletami ma także bardzo istotna zaletę jak dla mnie posiada filtry które imitują/symulują kolorystykę filmów fotograficznych(Klisza)
Jest to jak zwykle udany model a nawet bardzo udany co do poprzednika X-T1.polecam każdemu kto chciałby mieć rewelacyjny i niezawodny aparat do fotografowania bardziej artystycznego niżeli do robienia zdjęć u cioci na imieninach ;-)
Wielu narzekało w poprzedniku ze za mało pokręteł,za słaby uchwyt,za małe przyciski funkcyjne,,tutaj te problemy są już przeszłością.

Rewelacyjny ekran 3 cale,dotykowy

Poprawiono także drzwiczki kart pamięci oraz innych złącz i teraz nie ma problemu przypadkowego otwarcia,wielki plus ;-)

Zmiany poszły także w kierunki zdjęć seryjnych teraz w trybie normalnym wykonamy ich 8 kl/s a po zastosowaniu Gripa(Uchwytu Pionowego) nawet 11 kl/s

Gdy zdecydujemy się na elektroniczną migawkę, tryb seryjny osiąga aż 14 kl/s.

Ostatni element, o którym chcę wspomnieć to wizjer. Już ten w Fujifilm X-T1 był bardzo dobry i moim zdaniem sprawił, że przestaliśmy myśleć o wyświetlaczach elektronicznych jako o źle koniecznym. Fujifilm jak widać jeszcze bardziej poprawił jego pracę. Jest jaśniej (co faktycznie widać od razu po przyłożeniu oka), płynniej (co również daje się od razu zauważyć, gdy mamy pod ręką X-T1 dla porównania).

Test wykonany poprzez krótkie obcowanie z oboma modelami i w każdym przypadku w sklepie i fakt ze miałem ze sobą kartę pamięci i wykonałem kilka fotografii na rożnych czułościach itp ze względu że widać reklamę tej sieci sklepowej oraz inne marki nie chce zamieszczać ;-) zdjęć przykładowych.

ale może juz nie długo uda się wykonać jakieś fotografie przykładowe danym modelem aparatu ;-)

Poranki nad Bugiem!

sierpnia 20, 2016 10

Witajcie dzisiaj szybki wpis.....kto nie lubi letnich poranków,mimo że klimat bardzo dobry spać nie mogłem,a zawsze mi imponuje cisza i piękno do około o 6 rano nad bugiem..a może było i wcześniej..straciłem rachubę..co by nie było obudziłem się o 5.20 a nad rzekę mam z 50 metrów ;-)
cisza,ale z drugiej strony gwar domowników,na wodzie,na drzewach.poranna mgła,złoto słoneczne pokryło teren,słońce ostre,czyste powietrze....

Więc wziąłem swoją ulubioną Minoltę,podpiąłem lub jak kto woli zapiąłem do niej film oczywiście Ulubiony Fuji C200 i tutaj wielkie podziękowania dla Darczyńców ze zrzutki bo to dzięki nim kupiłem 6szt filmu..a to dokładnie Nim : Piotrowi,Arkowi,Marcie,Czarkowi,Renacie,Andrzejowi,Robertowi,Danielowi,Kamilowi,Piotrowi(Tak jeszcze raz ale tym razem Piotrowi Witczukowi ;-) Tak tak fotografowie sobie pomagają !
i ruszyłem przed siebie przez poranną rosę...UWIELBIAM TO,a jeszcze bardziej polecam spacery poranna rosa na bosaka,jak ktoś ma problemy z nogami tak jak ja,lub np bule mięśniowe od spodu..to jak znalazł..nie zaszkodzi ;-) i tutaj taka ciekawostka..ze już 3 Reumatologów mi mówiło by stopy maczać w krowim CZYSTYM łajnie ;-) czyste paradoksalnie oznacza że krowy pasą się z dala od dróg itp ;-) ale do rzeczy ,więc wybrałem się na godzinny spacer brzegiem bugu,mgła jeszcze nie opadła,ostre słonce,śpiewające ptaki...LUBIE TO! zabrałem także Olympusa OM-D E-M5 w celu nakręcenia kilka ujęć z poranka,nie długo zmontuje i tutaj jeszcze raz wielkie Dzięki dla Piotra!

Nad Bugiem ładuje akumulatory,obmyślam plan działania na najbliższe dni czy tygodnie,ale także w celu nagrania pewnego filmu,gdzie jeszcze z dwa razy będę musiał się wybrać bo to będzie chyba fajny film! ;) a jeszcze trochę ujęć brakuje.
Każdemu polecam te rejony,nawet pod namiot..super sprawa,zresztą jak namiot nie odpowiada wiele osób sprzedaje domki lub je wynajmuje,zresztą można wynająć coś w luksusach i zagościć lub ugościć się w ;;Schedzie Podlaskiej!
Bug jest piękny a bardziej wszystko to co w koło niego..bo sama rzeka do specjalnie czystych nie należy,ale ryby są i nawet jadalne! ;-) jeszcze będzie sporo relacji z Mierzwic i okolic a nawet powiem że kilka filmów z przed dwóch lata nie wywołana a nawet z tamtego roku,a już ile nie pokazałem fotografii nie wspomnę..ale powoli zacznę,cierpliwości!

19 Sierpnia - Światowy dzień fotografii

sierpnia 19, 2016 1

Światowy Dzień Fotografii obchodzimy 19 sierpnia - ma to związek z rocznicą wynalezienia techniki dagerotypii. Wynalazcami dagerotypu byli Joseph Niépce i Louis Daguerre – ten ostatni ogłosił wynalazek po śmierci Niépce'a, w 1839 roku – i właśnie rok 1839 uważany jest za datę wynalezienia fotografii. Warto jednak wspomnieć iż to Niépce, w roku 1826 dokonał prawdziwej rewolucji: po raz pierwszy w dziejach utrwalił widziany ludzkim okiem obraz.
Wraz ze swoim wspólnikiem, Louis-Jacquesem Daguerre'em, Niépce rozwijał swój wynalazek – tym razem przy użyciu srebra. Po śmierci Niépce'a, jego współpracownik udoskonalił tę technologię: za pomocą płytki miedzianej pokrytej jodkiem srebra uzyskiwał obraz wywoływany następnie w oparach rtęci. Technika ta, oficjalnie ogłoszona przez Daguerre'a w 1839 roku, nazwana została od jego nazwiska dagerotypią i w kolejnych latach zyskała sobie olbrzymią popularność, przede wszystkim dlatego, że pozwalała na wykonywanie portretów.

O miejsce narodzin fotografii z Francją konkuruje… Brazylia

W 1832, na kilka lat przed wynalazkiem Daguerre'a (i wkrótce po Nicephore Niépce'u) w brazylijskim mieście Campinas wynalazca, artysta i człowiek renesansu – Hercules Florence opracował proces zbliżony do dagerotypii. Jego zamiarem było trwałe zarejestrowanie obrazów z camera obscura przy pomocy światłoczułego materiału – azotanu srebra. Prawdopodobnie to Florence jako pierwszy w historii użył też słowa „fotografia”! Jednak ponieważ to Francja, a nie daleka Brazylia była kulturalnym centrum świata w XIX wieku, o odkryciach Florence'a świat dowiedział się o wiele później.

W 1839 roku powstał pierwszy portret

© Robert Cornelius / Wikipedia

Był to właściwie autoportret: amerykański chemik Robert Cornelius sfotografował się sam. Na odwrocie dagerotypu widnieje podpis: „pierwszy portret wykonany przy pomocy światła”.

Pierwsze fotografie w Polsce wykonał prawdopodobnie Jędrzej Radwański

Fizyk z Kielc wykonał w 1839 roku dagerotypy przedstawiające kościół Wizytek i Pałac Kazimierzowski w Warszawie.

Pierwsza fotografia z lotu ptaka powstała w 1858 r.

Zdjęcie przedstawiało widok Paryża. Francuski fotograf, karykaturzysta i lotnik balonowy Nadar wykonał zdjęcie podczas lotu balonem.

Pierwsza fotografia kolorowa została wykonana w 1861 r.

© Tadeusz Rząca / Wikipedia

Jej autorem był fizyk James Maxwell, który przy użyciu trzech barwnych filtrów (czerwony, niebiecki, zielony) uwiecznił tartanową wstążkę. Ten proces był pod wieloma względami niedoskonały. Faktyczna fotografia kolorowa rozpoczęła się wraz z wynalazkiem autochromów opracowanych przez braci Lumiere (opatentowanych w roku 1907). Pierwsza polska fotografia kolorowa, autorstwa Tadeusza Rzący, przedstawiała krakowskie kwiaciarki.

Natomiast jeszcze jednym nestorem fotografii w Polsce był Jan Bułhak

Jan Bułhak, lata 40., fot. Karol Szczeciński / East News

(Culture.pl)

Jan Brunon Bułhak (ur. 6 października 1876 w Ostaszynie pod Nowogródkiem, zm. 4 lutego 1950 w Giżycku) – nestor polskiej fotografii; ojciec Janusza. Filozof i teoretyk fotografii. Założyciel Fotoklubu Wileńskiego (1927), a także współzałożyciel Fotoklubu Polskiego.
Był synem Walerego Antoniego Stanisława Bułhaka h. Syrokomla i Józefy Haciskiej h. Roch. Jego syn, urodzony w 1906 Janusz Bułhak, był kompozytorem i również fotografikiem.
Studiował filozofię na Uniwersytecie Jagiellońskim. Około roku 1905 otrzymał od żony pierwszy aparat fotograficzny i zajął się fotografią amatorską. Z namowy zaprzyjaźnionego malarza Ferdynanda Ruszczyca fotografia stała się jego głównym zajęciem. W roku 1912 uczył się fotografii w Dreźnie u Hugona Erfurtha. Po powrocie do Wilna zajął się zawodowo fotografią.
Od 1919 wykładał w Zakładzie Fotografii Artystycznej na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie.
Był przedstawicielem piktorializmu. Znany jest z wielu wspaniałych fotogramów. Twórca estetyki bułhakowskiej. W jego fotografiach widoczne są wpływy grafiki i malarstwa.
Wykonał fotograficzną dokumentację architektury Wilna, Warszawy, Krakowa, Grodna, Zamościa, Lublina, Kazimierza i innych miejscowości. W jego pracowni powstało 158 albumów poświęconych miastom i regionom II Rzeczypospolitej.
W lipcu 1944 roku, w czasie walk o Wilno spłonęła jego pracownia, a w niej 50 000 skatalogowanych negatywów, dotyczących głównie Wilna i Wileńszczyzny, ale też i wielu innych miast Polski oraz niektórych miast niemieckich. Niektóre z negatywów pochodziły z lat 1910-1915.
Po II wojnie światowej wraz z synem dokumentował zniszczenia wielu miast Polski. Zaczął od Wilna, którego zniszczenia bardzo przeżył, po przymusowym wysiedleniu w nowe granice Polski fotografował też inne miasta. Był współzałożycielem powstałego w 1947 Związku Polskich Artystów Fotografów. Jego legitymacja członkowska ZPAF miała numer 1.(Wikipedia)