Artur Gołębski - Fotografia - Recenzje

Światowy Dzień Fotografii obchodzimy 19 sierpnia - ma to związek z rocznicą wynalezienia techniki dagerotypii. Wynalazcami dagerotypu byli Joseph Niépce i Louis Daguerre – ten ostatni ogłosił wynalazek po śmierci Niépce'a, w 1839 roku – i właśnie rok 1839 uważany jest za datę wynalezienia fotografii. Warto jednak wspomnieć iż to Niépce, w roku 1826 dokonał prawdziwej rewolucji: po raz pierwszy w dziejach utrwalił widziany ludzkim okiem obraz.
Wraz ze swoim wspólnikiem, Louis-Jacquesem Daguerre'em, Niépce rozwijał swój wynalazek – tym razem przy użyciu srebra. Po śmierci Niépce'a, jego współpracownik udoskonalił tę technologię: za pomocą płytki miedzianej pokrytej jodkiem srebra uzyskiwał obraz wywoływany następnie w oparach rtęci. Technika ta, oficjalnie ogłoszona przez Daguerre'a w 1839 roku, nazwana została od jego nazwiska dagerotypią i w kolejnych latach zyskała sobie olbrzymią popularność, przede wszystkim dlatego, że pozwalała na wykonywanie portretów.

O miejsce narodzin fotografii z Francją konkuruje… Brazylia

W 1832, na kilka lat przed wynalazkiem Daguerre'a (i wkrótce po Nicephore Niépce'u) w brazylijskim mieście Campinas wynalazca, artysta i człowiek renesansu – Hercules Florence opracował proces zbliżony do dagerotypii. Jego zamiarem było trwałe zarejestrowanie obrazów z camera obscura przy pomocy światłoczułego materiału – azotanu srebra. Prawdopodobnie to Florence jako pierwszy w historii użył też słowa „fotografia”! Jednak ponieważ to Francja, a nie daleka Brazylia była kulturalnym centrum świata w XIX wieku, o odkryciach Florence'a świat dowiedział się o wiele później.

W 1839 roku powstał pierwszy portret

© Robert Cornelius / Wikipedia

Był to właściwie autoportret: amerykański chemik Robert Cornelius sfotografował się sam. Na odwrocie dagerotypu widnieje podpis: „pierwszy portret wykonany przy pomocy światła”.

Pierwsze fotografie w Polsce wykonał prawdopodobnie Jędrzej Radwański

Fizyk z Kielc wykonał w 1839 roku dagerotypy przedstawiające kościół Wizytek i Pałac Kazimierzowski w Warszawie.

Pierwsza fotografia z lotu ptaka powstała w 1858 r.

Zdjęcie przedstawiało widok Paryża. Francuski fotograf, karykaturzysta i lotnik balonowy Nadar wykonał zdjęcie podczas lotu balonem.

Pierwsza fotografia kolorowa została wykonana w 1861 r.

© Tadeusz Rząca / Wikipedia

Jej autorem był fizyk James Maxwell, który przy użyciu trzech barwnych filtrów (czerwony, niebiecki, zielony) uwiecznił tartanową wstążkę. Ten proces był pod wieloma względami niedoskonały. Faktyczna fotografia kolorowa rozpoczęła się wraz z wynalazkiem autochromów opracowanych przez braci Lumiere (opatentowanych w roku 1907). Pierwsza polska fotografia kolorowa, autorstwa Tadeusza Rzący, przedstawiała krakowskie kwiaciarki.

Natomiast jeszcze jednym nestorem fotografii w Polsce był Jan Bułhak

Jan Bułhak, lata 40., fot. Karol Szczeciński / East News

(Culture.pl)

Jan Brunon Bułhak (ur. 6 października 1876 w Ostaszynie pod Nowogródkiem, zm. 4 lutego 1950 w Giżycku) – nestor polskiej fotografii; ojciec Janusza. Filozof i teoretyk fotografii. Założyciel Fotoklubu Wileńskiego (1927), a także współzałożyciel Fotoklubu Polskiego.
Był synem Walerego Antoniego Stanisława Bułhaka h. Syrokomla i Józefy Haciskiej h. Roch. Jego syn, urodzony w 1906 Janusz Bułhak, był kompozytorem i również fotografikiem.
Studiował filozofię na Uniwersytecie Jagiellońskim. Około roku 1905 otrzymał od żony pierwszy aparat fotograficzny i zajął się fotografią amatorską. Z namowy zaprzyjaźnionego malarza Ferdynanda Ruszczyca fotografia stała się jego głównym zajęciem. W roku 1912 uczył się fotografii w Dreźnie u Hugona Erfurtha. Po powrocie do Wilna zajął się zawodowo fotografią.
Od 1919 wykładał w Zakładzie Fotografii Artystycznej na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie.
Był przedstawicielem piktorializmu. Znany jest z wielu wspaniałych fotogramów. Twórca estetyki bułhakowskiej. W jego fotografiach widoczne są wpływy grafiki i malarstwa.
Wykonał fotograficzną dokumentację architektury Wilna, Warszawy, Krakowa, Grodna, Zamościa, Lublina, Kazimierza i innych miejscowości. W jego pracowni powstało 158 albumów poświęconych miastom i regionom II Rzeczypospolitej.
W lipcu 1944 roku, w czasie walk o Wilno spłonęła jego pracownia, a w niej 50 000 skatalogowanych negatywów, dotyczących głównie Wilna i Wileńszczyzny, ale też i wielu innych miast Polski oraz niektórych miast niemieckich. Niektóre z negatywów pochodziły z lat 1910-1915.
Po II wojnie światowej wraz z synem dokumentował zniszczenia wielu miast Polski. Zaczął od Wilna, którego zniszczenia bardzo przeżył, po przymusowym wysiedleniu w nowe granice Polski fotografował też inne miasta. Był współzałożycielem powstałego w 1947 Związku Polskich Artystów Fotografów. Jego legitymacja członkowska ZPAF miała numer 1.(Wikipedia)

Grób Nieznanego Żołnierza 1945 Fot.Jan Bułhak

Jan BUŁHAK - Okolice Wilna 1934

Nagrobek Jana Bułhaka na Cmentarzu Powązkowskim, Warszawa, 8 lipca 2006

A wszystko dzięki George'owi Eastmanowi,twórcy marki ''KODAK''

Krzyk mody — Kodak Brownie! © antiquephotoparlour.com

Był to twórca marki Kodak, który opatentował przenośny aparat i rozpowszechnił wynalazek kliszy fotograficznej (której wynalazcą był Hannibal Goodwin). Pierwsze popularne aparaty reklamowano hasłem „Ty naciskasz spust, my zajmujemy się resztą”. Aparat Kodaka w 1888 roku kosztował 25 dolarów– przeciętną pensję robotnika. Wykonywane nim zdjęcia były okrągłe. W 1901 roku do sprzedaży wszedł model Brownie, który kosztował już tylko dolara.

i fotografia uszczęśliwia do dziś miliony ludzi na całym świecie dając radość,spełnienie,a co ciekawsze fotografia klasyczna,tradycyjna do dziś ma rzeszę wiernych fanów którzy nie widzą sensu bez niej i fotografia cyfrowa tak powszechna dziś ich nie zadowala

Sam fotografuje w 99% tylko aparatami tradycyjnymi,teraz mam ich nie wiele a był okres ze miałem ich 49szt ;-)

oto kilka fotografii wykonanych aparatami : Lubitel2,Start66S,Start66,Minolta XG-1,Canon 1N,Canon 1V:

I myślę że wierność fotografii tradycyjnej pozostanie na długo,bo dzięki niej widzę sens fotografii i daje mi największa frajdę i ten moment oczekiwania na zobaczenie efektów nie da się opisać z niczym ,DZIĘKUJMY za fotografie ;-)

88km przez las,przez piach,przez wodę,obdarte pięty,rozbity nos,czoło,ale warto było,jeszcze was pomęczę z tym Gołoborzem bo jest to miejsce magiczne,niezwykłe....ale jak widzę w tym miejscu śmieci to bym komuś PRZYPIERDOLIŁ!
a więc jest to świetne miejsce do spacerów,do przejazdów rowerowych do spacerów nawet tych romantycznych a widziałem co nieco ;-) udało się zrealizować film a dokładnie drugą część,dosyć amatorsko ale z dużym profesjonalnym zapałem ;-)
byłem w wielu rezerwatach itp i chyba tylko Białowieża nosi koronę większą jak Gołobórz ,ale Gołobórz to nie tylko miejsce ale także duży sentyment z dzieciństwa,zapach trawy,siana,taka beztroska,bardzo się cieszę że jest takie miejsce i to blisko mojego miejsca zamieszkania ....

Dojazd Pożarowy nr 4 znajduje się parę metrów od wjazdu na moja łąkę,przez wiele lat znajdowała się tylko tablica informacyjna dopiero o wiele później ustawiono czerwone tablice informujące o rezerwacie,wzdłuż łąk drogą która znajduje się po prawej stronie od tablicy dojedziemy do rzeczki/strumyku ,teraz niestety zanieczyszczony...ale czego chcieć więcej gdy przez niego przejeżdżają setki razy brudne auta..nie mam nic przeciwko takim rozrywkom(sam chciałbym pojeździć przełajowo ;-) ale trochę szkoda ze tak się dzieje a Panowie i Panie nie maja gdzie poszaleć swoimi maszynami.

Kiedyś na łąkach było życie teraz wszystko ucichło tylko zwierzęta się cieszą..może to lepiej....a nawet właściciel dworu Mościbrody chciał wykupić łąki i zrobić przeprawę widokową promem...w sumie byłbym za,ale rzeka muchawka nie jest pod ochroną?
Innym terenem który pokrywa piach,wydmy jest teren zaraz od strony Grabianowa a dokładnie w tej chwili ogrodzony w pewnej części przez jednostkę wojskową..

Pamiętam jeszcze czasy gdy nie było strzelnicy/poligonu gdy jeździło się na łąki z rodzicami,to prosiłem by zatrzymali się a ja..taki mały Arturek biegałem po wydmach,górkach i się cieszyłem jak idiota ;-D no dla dziecka było to magiczne i niespotykane bo zazwyczaj zwyczajny las to prosta powierzchnia,drzewa itp a tutaj jak pustynia stare jałowce które przybierają wręcz abstrakcyjny kształt niczym jak z innej planety

Jest tego o wiele więcej,jedyne co kłuje w oczy to TONY śmieci...podobno to już wizytówka Polaków;-(
może to się kiedyś zmieni,bo miejsce jest naprawdę niezwykłe i szkoda by przykrywały je śmieci.

Zachęcam wszystkich do poznawania tych przepięknych miejsc,ale pamiętając by zachować spokój oraz czystość,sam świata nie zbawię,ale razem to już możemy wszystko ;-)